Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Dowiedz się więcej Rozumiem

Molier

MIZANTROP

1h 50min | Scena na Woli im. T. Łomnickiego

On – samotnik skrajnie złośliwy i krytyczny wobec ludzi. Ona – błyskotliwa i towarzyska otoczona wianuszkiem adoratorów. On – bezkompromisowo broni swych zasad. Ona – jest wyrachowaną kokietką. Czy Alcest równie zabawny co żałosny wróg życia salonowego może zakochać się w pięknej Celimenie będącej ucieleśnieniem wad? Czy ten wariat niezdolny do prawdziwego życia, które domaga się kompromisów, będzie skory do poświęceń?
Chociaż Molier napisał „Mizantropa” ponad 300 lat temu, jego satyra na życie salonowe jest na wskroś współczesna. Pod falbanami, perukami i grubą warstwą pudru kryje się cała galeria ludzkich charakterów, które mijamy codziennie w metrze, spotykamy w klubach czy na wykwintnych bankietach. Przy tym ten zaliczany do najlepszych obok „Świętoszka” utworów Moliera, jest też dramatem o trudnej miłości. Na Scenie na Woli grany w nowym przekładzie Jerzego Radziwiłowicza.

W spektaklu wykorzystywane jest światło stroboskopowe.

PREMIERA 15 lutego 2014 r., Scena na Woli im. T. Łomnickiego 


fot. Katarzyna Chmura

Twórcy

reżyseria
Grzegorz Chrapkiewicz
przekład
Jerzy Radziwiłowicz
scenografia
Agnieszka Bartold
kostiumy
Aneta Suskiewicz
opracowanie muzyczne
Rafał Kowalczyk
reżyseria światła i projekcje
Olaf Tryzna
ruch sceniczny
Wiktor Korszla
kierownik produkcji
Mateusz Karoń
asystent kostiumografa
Joanna Gawrońska

Obsada

Wojciech Solarz Alcest
Sławomir Grzymkowski Filint, przyjaciel Alcesta
Piotr Siwkiewicz Oront
Agata Wątróbska Celimena
Maria Dejmek Elianta, kuzynka Celimeny
Magdalena Smalara Arsinoe, przyjaciółka Celimeny 
Kamil Siegmund Akast, markiz 
Krzysztof Szczepaniak Klitander, markiz
Daniel Szczypa Bask, służący Celimeny 
Michał Podsiadło Gwardzista sądu Marszałków Francji 
Bartosz Wesołowski Drewniak, służący Alcesta 

Krytycy o spektaklu

Ten "Mizantrop" jest przede wszystkim spektaklem pasji i namiętności. Nie tylko za sprawą Alcesta czy bezwzględności Arisone, ale także emocji, którymi żyją pozostali uczestnicy gry: Celimena broniąca niezależności (Agata Wątróbska), Elianta, przyjazna innym, ale stanowcza (Maria Dejmek), i Filint, nie tak jednoznaczny, jak się wydaje (Sławomir Grzymkowski). Tak skonstruowany wielokąt staje się mieszanką wybuchową, w której zimna kalkulacja nie może wziąć góry. Kto tu ma rację? Teatr jest od stawiania pytań, a nie udzielania porad. "Mizantrop" przestaje być nudnym arcydziełem z górnej półki, okazując się żywym portretem ludzkich zmagań ze światem i o świat.
Przegląd
To spektakl doskonale pomyślany i dobrze zagrany, ze świetnie ułożonym ruchem scenicznym, znakomitą scenografią i nowoczesnym przekładem, który nie traci nic z molierowskiego ducha. (…) Chrapkiewicz z aktorami uważnie przeczytał tekst wydobywając z niego, to co dla współczesnego widza najciekawsze. To dzięki temu udało mu się zbudować spektakl świeży i nowoczesny, który nie stracił nic ze swojego klasycznego ducha.
miernikteatru.blogspot.com
Warszawski Mizantrop skrzy się od aktorskich perełek. Majstersztykiem jest scena dialogu Celimeny (interesująca Agata Wątróbska) z Arsinoe (Magda Smalara). Smalara błyszczy w tym spektaklu jak diament. Niczym torpeda wjeżdża na scenę na elektrycznej hulajnodze. Jej Arsinoe jest fantastyczną nuworyszką, drapieżną kochanką, prymitywną celebrytką. Świetnie ogrywa swoje rubensowskie kształty. Wart zauważenia jest także debiutujący na scenie Krzysztof Szczepaniak. Sądząc po świetnych rolach w spektaklach dyplomowych, o tym aktorze jeszcze będziemy słyszeć.
Rzeczpospolita
Zamów newsletter

Duża Scena

Mała Scena

Scena Przodownik